Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάτι άλλο που να εκτιμάω όσο εκτιμώ τη θάλασσα.Καταρχήν θα έπρεπε να την γράφω με Άλφα κεφαλαίο,όπως γράφουν οι Χριστιανοί το Θεό με Θ κεφαλαίο.
Όταν την βλέπω ηρεμώ,όταν την ακούω ονειρεύομαι,όταν την μυρίζω με μαγεύει.Όταν μπαίνω μέσα της νιώθω πως ζωντανεύω,πως αλλάζω.Νιώθω πως με αγκαλιάζει η φύση ολόκληρη.Όταν ξαπλώνω στα κύματα μπορώ να αποκοιμηθώ και να δω τα πιο όμορφα όνειρα.Όταν βουτάω και πιάνω τον βυθό νιώθω πως ακουμπάω τη ζωή και το θάνατο μαζί.
Νιώθω όλη την αγάπη που δεν μου έδωσαν ποτέ οι άνθρωποι.Νιώθω την ψυχή μου,βρίσκω τον εαυτό μου.Πιστεύω ειλικρινά πως ακόμη και ένας βίαιος θάνατος στη θάλασσα θα ήταν πιο γαλήνιος από οτιδήποτε άλλο.Η θάλασσα μπορεί να γίνει πολύ βίαια,δεν είναι άλλωστε λίγα τα επικίνδυνα πλάσματα που φιλοξενεί μέσα της ούτε και τα μυστικά που κρύβει είναι λίγα.Τα πτώματα σαπίζουν με ταχύτερους ρυθμούς μεστό θαλασσινό νερό αποκτώντας μια πράσινη σιχαμένη απόχρωση.Τα μολυσμένα από τον άνθρωπο νερά βγάζουν την πιο άθλια οσμή.Στη θάλασσα φιλοξενούνται εκατομμύρια παθογόνα βακτήρια.Παράλληλα,εξακολουθεί να είναι ότι πιο όμορφο υπάρχει αυτό το πλανήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου